Gertrudis van Nijvel

Zij was een dochter van Pepijn van Landen, een beroemde hofmeier. Toen zij 10 jaar oud was, wou Koning Dagobert haar, volgens de gewoonte van die tijd, verloven met een van zijn jonge edelen. Haar vader wilde haar echter niet dwingen en liet de koning haar ontbieden. Voor het gehele hof verklaarde Gertrudis dat zij geen enkele bruidegom wou hebben, tenzij Christus. De koning respecteerde dit vroegrijpe besluit en liet haar huiswaarts keren.

Toen haar moeder weduwe werd, bouwde zij, op aanraden van de Heilige Amandus van Maastricht, het beroemde klooster van Nijvel, waarvan zij Gertrudis als abdis aanduidde. Zelf leefde zij tot aan haar dood, 12 jaar later, onder haar gehoorzaamheid. Gertrudis stelde kanunniken aan om de bezittingen van het klooster te beheren, terwijl ze zichzelf toewijdde aan het geven van geestelijke leiding. Hiervoor bestudeerde zij grondig de Heilige Schrift, die zij daardoor haast uit het hoofd kende. Zij bouwde opvanghuizen voor weduwen, wezen en pelgrims, die zij onder het beheer van de zusters stelde. Ook de uitbouw van een degelijke bibliotheek was in haar ogen noodzakelijk: geestelijk voedsel was minstens even belangrijk en noodzakelijk als lichamelijke spijs.

In het klooster zelf zorgde zij voor een opleiding in spinnen en weven en fijn naaldwerk, waardoor de abdij al spoedig befaamd werd voor de prachtige kerkgewaden. De nachten bracht ze door in gebed. Dit leven van grote inzet en ijver eiste zijn tol. Nadat zij haar talentvolle nicht Wilfetrudis tot abdis had aangesteld, wijdde zij haar verdere leven aan ascese en gebed, waardoor ze uitgroeide tot een mystica. Zij stierf op 17 maart 959. Ze was slechts 33 jaar oud en had 18 jaar als kloosterlinge doorgebracht. Haar grote gastvrijheid maakte haar tot patrones van de reizigers.

Troparion t.1

Als een ware moeder hebt gij uw klooster geleid * en allen, zowel door woord als door daad de Weg van het Evangelie geleerd. * Eigenhandig verzorgde gij de meest beklagenswaardige zieken. * Bid dan voor ons, heilige Gertrudis, * dat wij de nauwe weg niet zouden verlaten, ** maar het zoete juk der liefde op onze schouders zouden nemen.

Kondakion t.1

Met de lans van uw gebed hebt gij de vijand zwaar verwond, * zoals uw Naam luidt, heilige Gertrudis. * Bid tot de Zoon, Wiens zijde om onzentwille werd doorstoken, * dat wij steeds waardig het Goddelijk Mysterie * van Zijn kostbaar Lichaam en Bloed mogen ontvangen * en de dauw van de Heilige Geest ** onze harten moge verfrissen.