Arsenius van Cappadocië

Arsenius werd geboren in 1840 te Cappadocië, een Christelijk gebied ondanks de Turkse en eeuwenlange overheersing.
Na zijn studies werd hij monnik, maar kon niet op het klooster blijven: hij werd priester gewijd en teruggestuurd naar zijn geboortestad, Farassa, om er de vele dakloze kinderen op te vangen en te onderrichten. Hij vatte dit werk aan, nadat hij een pelgrimstocht had gemaakt naar het Heilig Land. Deze tocht zou hij voortaan elke 10 jaar herhalen, als middel om een bezielde vader te zijn voor zijn kudde.
Zijn welsprekendheid en zijn persoonlijkheid waren een levende bron van genade voor iedereen, die in hem vertrouwen stelde, zowel Grieken als Turken. Zijn voorspraak bij de Heer werd bevestigd door de vele wonderen, die hij nooit als een resultaat van eigen handeling beschouwde. Steeds verwees hij naar Christus als Bron van alle genade.
Hij woonde in een kleine cel van aangestampte aarde. Minstens 2 maal per week sloot hij zich de gehele dag op om zich, bekleed met een zak en bestrooid met as, over te geven aan beschouwend gebed. Vaak trok hij ook naar kerkjes in de buurt om er de Goddelijke Liturgie te vieren.
Zo hard als hij was voor zichzelf, zo zacht was hij voor hen, die bij hem op bezoek kwamen om te biechten en hulp te ontvangen. Bovendien had hij de gave van helderziendheid en hij voorzegde hoe de Grieken uit Klein-Azië zouden worden verdreven. Daarom organiseerde hij het vertrek uit Farassa en toen op 14 augustus het bevel tot vertrekken werd gegeven, trokken de inwoners op een 300 km-lange tocht naar het Griekse thuisland, dwars door het vijandige thuisland. Onderweg bewees Arsenius zijn wonderwerkend barmhartigheid.
Zoals hij had voorzegd, stierf hij 40 dagen na hun aankomst in Griekenland. Op 10 november 1924 stierf hij in het ziekenhuis. In 1970 werden zijn relieken overgebracht naar het Souroti Klooster bij Thessalonica. In 1986 werd hij heilig verklaard door het Oecumenisch Patriarchaat.