Charitina

Als wees werd Charitina in haar kindertijd geadopteerd door een eminente Christen, Claudius, die haar opvoedde als zijn eigen dochter. Charitina was lief, nederig, volgzaam en rustig. Ze bestudeerde Gods Wet dag en nacht en beloofde haar leven in kuisheid te leven, als een ware bruid van Christus. Omdat Charitina ook anderen tot het Christelijk Geloof bracht, hoorde Dometius, eparch van Keizer Diocletianus, over haar vertellen en zond daarom soldaten naar haar toe om haar weg te halen bij haar pleegvader en haar voor het gerecht te brengen.
De rechter ondervroeg haar: “Is het waar, meisje, dat gij een Christen zijt en dat gij anderen misleidt door hen tot dit geloof te brengen?” Charitina antwoordde moedig: “Het is waar dat ik een Christen ben, maar het is een leugen dat ik anderen misleid. Integendeel, ik breng hen die op een dwaalspoor lopen, op de juiste pad, want ik leid hen naar mijn Christus.” De boosaardige rechter veroordeelde haar. Haar hoofd werd kaal geschoren en hete kolen werden op haar schedel gelegd. Gods kracht redde haar. Vervolgens wierpen ze haar in zee, maar weer werd zij door God gered. Ze bonden haar vast op een rad en begonnen het rad te draaien, maar een engel van God belette het, Charitina bleef ongedeerd. Toen stuurde de verdorven rechter enkele bandeloze jongelingen naar haar toe om haar te onteren. Uit vrees voor deze wandaad, bad Charitina tot God om haar ziel te ontvangen, voordat de ontaarde jongelui haar maagdelijk lichaam konden bevlekken. Terwijl ze geknield tot God bad, verliet haar ziel haar en werd opgenomen in het Onsterfelijke Koninkrijk van Christus.

Kondakion t.2

Door uw scherp inzicht, Heilige Charitina, * hebt gij, nadat gij in het Geloof bevestigd waart, * de weerspannige vijand te schande gemaakt. * Nu is uw plaats voor Christus’ Aangezicht, * gekleed in het heerlijk purper van uw eigen bloed, * vol vreugde, tezamen met de Engelen. ** Bid voor ons, gij die voor Christus geleden hebt.