Vincentius van Lerins

Vincentius was een Galliër, waarschijnlijk geboren te Toul. Hij was een uitmuntende student in de Letteren, maar koos toch voor een militaire carrière. Hij beseft het gevaar van een dergelijke, wereldse loopbaan en bezocht daarom geregeld het klooster op het eilandje Lerins, vlakbij Marseille. Hij trad daar ook binnen en werd er priester-monnik.

Hij worstelde met de vraag hoe hij kon weten wat God werkelijk van hem wilde en hij besefte dat de onophoudelijk voortschrijdende tijd de mens telkens berooft van bepaalde mogelijkheden. Hij begreep daarenboven ten diepste dat oprecht leven niet voldoende was, maar dat het Ware Geloof slechts de grondslag kon zijn van elke Christelijke deugd. Om deze reden bestreed hij krachtdadig elke vorm van misleidende en ketterse redenering. Zijn ‘Commonitorium’ of ‘Waarschuwing tegen de Ketters’ verscheen in het jaar 434, d.i. 3 jaar na het Concilie van Efese. Het boek schreef hij onder het pseudoniem ‘Pelegrinus’ (Pelgrim) en hij noemt zichzelf “de minste der dienaren Gods en geringer dan alle zondaars.”

Het gehele boek ligt omvat in deze zin: “Curandum est ut id teneamus quod ubique, qoud semper, quod ad omnibus creditum est.” Vertaald klinkt de zin: “Wij dienen ons te houden aan wat overal en altijd door allen geloofd werd.”

Vincentius stierf tussen de jaren 445 en 450.