Brendaan de Zeevaarder

Hij was een leerling van de Heilige Finian en stichter en abt van Clonfert. Hij is een van de beroemdste monniken uit Ierland en hij leefde van 484 tot 578.

Als boete voor een onvrijwillige verdrinkingsdood, waarin hij toch een aandeel had, vertrok hij als vreemdeling naar Bretagne. Daar bracht hij een bezoek aan de Heilige Gildas en stichtte hij een klooster met een school te Aleth, in de buurt van het huidige Saint-Malo.

Zijn wonderlijke reis is wereldberoemd en heeft allicht een werkelijk avontuur als grondslag: de Ieren waren immers stoutmoedige ontdekkingsreizigers. Toen Ijsland in het jaar 870 door Noorwegen gekoloniseerd werd, werden er Ierse monniken aangetroffen. Ook meer westwaarts, in bepaalde delen van Amerika hadden zich, zo blijkt uit Ijslandse kronieken, Ierse monniken gevestigd in een gebied dat zij ‘Groot-Ierland’ noemden. Brendaans reisverhaal heeft Columbus geïnspireerd tot zijn ‘ontdekking’ van Amerika.

Na zijn terugkeer van deze reis die 7 jaar duurde, stichtte Brendaan te Galway de zo beroemde abdij van Clonfert. Dit klooster bleef bestaan tot in de 16de eeuw en kende veel stichtingen. Daarom kan gezegd worden dat Brendaan aan het hoofd stond van drieduizend monniken, die eigenhandig voor het onderhouden en het voorbestaan van de kloosters instonden. De regel van Brendaan was zo evenwichtig, dat de monniken zegden dat deze door een Engel was gedicteerd.

Op het einde van zijn leven trok Brendaan zich als kluizenaar terug uit Clonfert, hij is op 94-jarige leeftijd gestorven in het klooster van zijn zuster Briga.

Troparion t.6

Laat ons nu bezingen * het heilige leven van Brendaan. * Laten wij hem bezingen * op de oude melodie. * Hij was de minnaar van het juweel der reinheid. * Hij was de vader van vele monniken. * Hij schuwde het wereldse gezang, * en nu zingt hij onder de engelen. * Laat hij nu bidden dat wij worden gered,** wanneer wij zeilen over de zee van dit leven.

Kondakion t.2

Heilige Vader Brendaan, leerling van Gildas de Wijze, * stichter van kloosters, * waar God zonder onderbreking werd bezongen, * met vreugdevolle hymnen van lof. * Gij, roemrijke pelgrim, die immer op zoek waart naar het Hemelse Land van de Heiligen, * gij, grote zeevaarder, * die, zeilend over de wijde wateren van de oceaan, * de Heerlijkheid van de Heer hebt verheerlijkt, ** bid tot Christus onze God, dat Hij mij helpe op de woeste golven.