Heer Jezus Christus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar.
Ayacucho
Webwinkel   Sitemap | U bent hier > Weeshuis > Archief > reisverslag november 2004 - deel 3

Go to MP3player

Met de groeten van Hendrik Blomme uit Peru (deel 3)

 

De uniformen van de Nieuwpoortse fanfare werden uitgedeeld aan de kinderen. De blije gezichten spreken boekdelen.

 

Op wandel in de jungle.

Stilaan loopt de missie van Hendrik Blomme op zijn einde. Het gezelschap heeft hard gewerkt en ook wel een en ander meegemaakt. Wanneer u dit leest zou Hendrik weer veilig thuis bij vrouw en kinderen in Nieuwpoort moeten zijn. We willen u het slot van de Perureis niet onthouden.

Op dinsdag 24 november om 03:30 uur vertrekken we met een Peruaanse begeleider Edgar richting Peruaanse jungle met als vervoermiddel een 'camionetta', geladen met twintig personen.

Na het doorstaan van de zeer slechte wegen, het doorkruisen van enkele stadjes zonder de gebruikelijke controle op drugtrafiek, zijn we uiteindelijk in het snikhete Pichari aangekomen. Een plaatselijke taxi brengt ons naar onze uitvalsbasis Villa Real, een zeer klein jungledorpje met amper tien woningen. Bart en ikzelf zullen er tot en met vrijdag verblijven bij Richman, broer van Edgar (typisch Peruaanse namen!).

Woensdag 25 november staat een bezoek aan Louisiana op het programma, gekoppeld aan een bezoek aan het vervallen hotel waar jaren geleden Jean Jacques Cousteau nog verbleef. Het hotel verkeert nu in een vervallen staat; enkel de ruwbouw is overgebleven. De tuin ligt er echter nog steeds prachtig bij want de erfgenamen van het hotel hebben gezorgd voor een 'guardian', een oppasser zeg maar. Na een hartelijk weerzien met die guardian, wordt de reünie, wordt de reünie bezegeld met de rum die er nog steeds wordt gestookt. Ondertussen hebben we ons tegoed kunnen doen aan de kokosnotenmelk.

De volgende dag bezoeken we Puerto Cocos, een dorpje dat niets voorstelt, maar economisch zeer belangrijk is omwille van de ligging aan de stroom Rio Apurimac. Het is er zeer rustig, maar op zaterdagen, zondagen en maandagen kan men hier over de koppen lopen, want het havendorpje is een uitwisselingsplaats van de producten van de jungle en de sierra. De stad San Fransisco, de poort van de jungle, is iets hoger gelegen op de rivier, maar omdat de rivier tussen San Fransisco en Puerto Cocos te gevaarlijk is (stromingen, woelige wateren) gebeurt alle vervoer via de weg tot aan Puerto Cocos en vervolgens verder op de rivier tot aan de grote stad Huancayo. We krijgen ter plaatse een rondleiding van de 'economisch verantwoordelijke'. Houten boten tot 10 ton vervoeren vervoeren op de rivier cement, olie, koelkasten,... en alles wordt nog steeds met mankracht ingeladen! Met eigen ogen kunnen we vaststellen dat de plaatselijke 'dokwerkers' tot 100 kg cement in één keer op de schouder torsen!

Geheime cocavelden

De laatste dagen sluiten we af met een kleine wandeling door de jungle van onderveer vier uur. Het kappen van bomen gaat hier onverminderd verder. Op de hellingen kweken de plaatselijke campesionos tussen hoge bomen allerlei zaken, zoals ananas, rijst, koffie, cacao, coca, juka,... maar vooral en spijtig genoeg, ... coca. Het is nu eenmaal het produkt dat het meeste geld opbrengt en voor de arme boeren zit er niets anders op, ondanks de grote controle met helikopters die dagelijks verscheidene keren overvliegen in de strijd tegen drugs is amenwerking met de Amerikanen. Bij het lokaliseren van de cocavelden worden bommen gedropt die de cocaplant moet vernietigen. Het ongewenste neveneffect is echter ook dat andere gewassen uitdrogen door het gebruik van de vernietigende chemicaliën die met explosieven worden gemengd.

Tijdens ons verblijf op Villa Real komen we tussendoor een paar keer in contact met de nativo's die in Munkerinchi wonen. De vroegere dorpschef is telkens afwezig. Zijn beloofde das geven we dan maar aan zijn vrouw. Intussen kunnen de kinderen van de inboorlingen nu ook naar school. De leraar vroeg ons in België om hulp. Vooral het gemis van didactisch materiaal voor de lagere graden van het lager onderwijs vormt hier een probleem.

De laatste avond trekken we in Pichari naar restaurant 'Bambu'. De uitbaters kennen ons nog steeds van drie jaar geleden. Deze persoon sluit ons verblijf af met een heel eenvoudige menu, nl. een ananas.

De terugreis

Zaterdag 27 november staan we om 03:30 uur op om vroeg vervoer te vinden richting Ayacucho. Om 16:00 uur staat een doopplechtigheid op het programma.

Zondag 28 november worden een deel van de kostuums van de Nieuwpoortse fanfare uitgedeeld aan de kinderen die verblijven in 'El Refugio'. De blije gezichten spreken boekdelen en met veel plezier trotseren ze de loodzware hitte voor een foto. Twee dozen worden momenteel nog steeds vastgehouden bij 'La douana' in Lima,... België staat bekend als een producent van xtc vandaar... leggen de Peruanen ons uit!

Maandag 29 november vertrekken we met de laatste bus richting Lima, waar we de Peruaanse missie en het avontuur afsluiten met enkele inkopen voor de thuisblijvers. Althans zo hopen we, want ze plannen hier een algemene staking met de bedoeling het hele land lam te leggen. Het wordt een nachtrit... kwestie van maximaal gebruik te kunnen maken van de ons resterende tijd. Vermoeiend... maar we hopen te kunnen rekenen op een tijddodende slaap op het vliegtuig richting Madrid.

Woensdag 01 december om 21:05 uur is het vertrek met het vliegtuig richting Madrid gepland en donderdag 2 december rond 18:35 uur komen we aan in Zaventem.

Hendrik Blomme.

 

ga naar deel 1 - deel 2
 
© copyright 2003 - Broederschap Aartsbisschop Joan - alle rechten voorbehouden