1. Wat is Orthodoxie: eerste kennismaking.

Wanneer iemand als buitenstaander kennis maakt met een orthodoxe kerk en een orthodoxe kerkdienst, merkt hij meteen een aantal zaken en gebruiken op, die hij niet in andere kerken gewoon is.

In het kerkgebouw zien we een overvloed aan ikonen met voorstellingen van Christus en allerlei heiligen, of bijbelse taferelen (dit onderwerp wordt verder in dit werk nog behandeld). Rondom de ikonen worden vaak bloemen geplaatst. Door dit te doen en ook door het branden van kaarsen vertrouwen de gelovigen erop dat hun gebeden worden gehoord.

De plaats waar we het altaar verwachten, is afgeschermd door een ikonenwand, met deuren en gordijnen, die tijdens een deel van de dienst geopend worden. De priesters en de celebranten dragen statige, rijkelijk versierde gewaden. Ook het kerkgebouw zelf wordt gevuld door kostbaar materiaal. Deze gebruiken worden in ere gehouden omdat Christus ooit vroeg een bruiloftskleed te dragen op het feestmaal waarop alle gelovigen zijn uitgenodigd (Mt.22:11).

De gelovigen zelf gedragen zich anders. Ze zijn veel meer in beweging dan de meeste mensen zouden denken: ze buigen vaak, maken dikwijls een kruisteken, knielen soms of buigen zich naar de grond. Dit brengt ook met zich mee dat de meeste mensen voortdurend rechtstaan. Veel plaats om te zitten is er dan ook niet voorzien.

De diensten duren langer dan de doorsnee lengte van een katholieke viering maar er wordt veel minder in gesproken. Het overgrote deel van de dienst wordt dan ook gezongen. De zang is vaak indrukwekkend mooi, vol plechtige harmonie, vooral als er meerstemmig wordt gezongen door de priesters.