Sabbas de Gewijde van Cappadocië

Het onbekende dorp Mutalaska in Cappadocië werd beroemd door dit stralende licht van de Orthodoxe Kerk. Sabbas werd er geboren uit zijn ouders, Joannes en Sofia.
Op 8-jarige leeftijd verliet hij het ouderlijke huis en kreeg hij de monnikswijding in het nabije klooster van Flavianus. Na 10 jaar trok hij naar de kloosters in Palestina, het langst verbleef hij in het klooster van Euthymius de Grote (20 januari) en Theoctistus. De helderziende Euthymius voorzegde dat Sabbas een bekende monnik en een gevierde leraar voor de monniken zou worden en dat hij een klooster zou stichten, groter dan alle kloosters uit die tijd.
Na de dood van Euthymius trok Sabbas zich terug in de woestijn, waar hij gedurende 5 jaar als een kluizenaar leefde in een grot, die hem door een engel Gods werd aangewezen. Naderhand, toen hij zich in het monastieke leven had vervolmaakt, begon hij door de Goddelijke Voorzienigheid velen rond zich te verzamelen, die een geestelijk leven verlangden. Spoedig was hun aantal zo hoog dat de bouw van een kerk en van vele cellen noodzakelijk was. Ook Armeniërs boden zich bij hem aan en voor hen voorzag hij een grot, waar zij hun diensten in de Armeense taal konden vieren.
Toen zijn vader stierf, trok zijn bejaarde moeder Sofia bij hem in, hij wijdde haar moniale. Verder schonk hij haar op enige afstand van het klooster een cel, waar zij tot haar dood een ascetisch leven leidde.
Sabbas doorstond vele aanvallen, zowel van wie dicht bij hem leefden, als van afvalligen en van demonen. Hij overwon allen. Wie bij hem leefden, overtuigde hij door zijn mildheid en geduld. De apostaten weerlegde hij door zijn onwankelbare belijdenis van het Orthodox Geloof. De demonen weerstond hij door het teken van het Kruis en door zijn gebeden om Gods hulp. Een bijzonder hevig gevecht moest hij voeren tegen de demonen op de Castellium-berg, waar hij het tweede van zijn zeven kloosters stichtte. Hij wordt, samen met zijn buurman Theodosius de Grote, beschouwd als de stralendste lichten en zuilen van de Oosterse Orthodoxie. Zij wezen keizers en patriarchen terecht in geloofskwesties, voor iedereen waren ze een voorbeeld van nederigheid en van de wonderlijke kracht van God.
Na een moeizaam, maar erg vruchtbaar leven, ontsliep Sabbas op 94-jarige leeftijd, in 532.
Hij deed vele goede en wonderlijke werken, maar vooral moet vermeld worden dat hij als eerste de Orthodoxe diensten voor het klooster samenstelde, thans bekend als het Typikon van Jeruzalem.
Zijn relieken rustten een lange tijd in Venetië, waar ze door kruisvaarders tijdens de Eerste Grote Kruistocht werden heen gebracht. Op 10 oktober 1965 schonk Paus Paulus VI de relieken terug aan Patriarch Benedictus van Jeruzalem.

Troparion t.8

De stroom van uw tranen heeft de onvruchtbare woestijn doen bloeien * en door uw zuchten uit de diepte heeft uw arbeid honderdvoudig vrucht gedragen. * Zo zijt gij, onze Heilige Vader Sabbas, een ster geworden, * die heel de wereld verlicht door uw wonderen. ** Bid tot Christus onze God, om onze zielen te redden.

Kondakion t.8

Van uw jeugd af hebt gijvoor God geleefd, * Die u kende, voordat gij geboren werd, * en aan Hem hebt gij uzelf opgedragen door uw strikte deugd, * Sieraad der monniken, Zalige Sabbas. * Gij waart de beroemde Bewoner der woestijn. ** Daarom roep ik tot u: “Verheug u, Veelbezongen Vader.”