Martinus van Tours

In 316 werd Martinus geboren uit heidense ouders in Sabaria, een stad in Pannonië. Zijn vader was een Romeinse officier en ook de jonge Martinus werd, tegen zijn wil, voorbestemd voor de militaire dienst. Toen was hij reeds een catechumeen in de Kerk van Christus. Vanaf zijn prilste jeugd had hij de Kerk lief met geheel zijn hart.
Op een winterdag reed hij met zijn kameraden naar de stad Amiens, waar hij bij de stadspoorten een bedelaar zag zitten, bijna naakt en bevend van de kou. Martinus voelde medelijden, liet zijn vrienden wat voorop rijden, deed zijn soldatenmantel uit en sneed die met zijn zwaard middendoor. De ene helft schonk hij aan de bedelaar, de andere sloeg hij om zichzelf heen en vertrok. Die avond verscheen de Heer Jezus Christus hem in een droom. Hij was gekleed in Martinus’ mantel en sprak tot de engelen: “Martinus is slechts een catechumeen, maar ziet: hij heeft Mij gekleed met zijn mantel!” Martinus verliet het leger en werd meteen gedoopt. Vervolgens werd zijn moeder gedoopt en ontving hijzelf de monnikstonsuur in het diocees van Hilarius van Poitiers. Hij leidde een leven van ware ascese. Martinus was uitzonderlijk nederig, waarvoor God hem de gave van wonderwerken schonk: hij wekte doden tot leven en dreef onreine geesten uit.
Tegen zijn wil werd hij tot Bisschop van Tours gewijd.
Na een leven van noeste arbeid in de wijngaard des Heren en van verbeten strijd tegen de heidenen en Arische ketters, overleed Martinus van Tours in het jaar 397. Zijn ascetisch en voorbeeldig leven plantte het zaad van het monastieke ideaal in de grond van het oude Gallië.

Troparion t.1

Door uw erbarmen voor de naakte arme, * hebt gij, Martinus, Christus geschouwd, * Die tot de Engelen sprak: * “Martinus heeft Mij met dit kleed bekleed.” * Heb ook medelijden met ons, uw arme en van werken ontblote dienaars, * en bid tot de Heer van het heelal * om erbarmen voor onze zielen.

Kondakion t.4

Deemoedig van harte en eenvoudig * hebt gij, Hogepriester Martinus, uw kudde geweid, * de zieken genezen, * duivelen uitgedreven, * het vuur bedwongen * en doden opgewekt. * De dorre harten hebt gij vruchtbaar gemaakt * door uw engelgelijk leven en uw onophoudelijk gebed * en de Heer van de Wijngaard een overvloedige oogst aangeboden. * O Waarlijk Heilige Hogepriester, * die niemand oordeelde, * sta ons bij ** op het uur van het vreeswekkende Gericht.