Theoctista van Lesbos

Theoctista werd te Lesbos geboren en werd er in een klooster opgevoed, waar ze het monastieke leven beminde. Ze hield van de gehoorzaamheid en nederigheid, van de lange diensten in de kerk, van het vasten en het bidden, van het psalmzingen.
In 846, ze was toen 18 jaar oud, ging ze met de zegen van de abdis op Pasen naar haar zuster, die in een naburig dorp woonde, om haar te ontmoeten en er ook te blijven overnachten. Het dorp werd die nacht echter door invallende piraten overvallen en alle inwoners warden ontvoerd en meegenomen naar het eiland Paros. Omdat Theoctista zich rustig gedroeg, werd zij niet scherp bewaakt en wist ze te ontsnappen. Ze vluchtte naar het woeste en onbewoonde binnenland, waar ze onderdak vond in een verlaten temple. Sommige bronnen vermelden dat het een kerkje was, dat toegewijd was aan de Moeder Gods.
Gedurende 35 jaar leefde ze er van de planten die er groeiden, terwijl ze haar dagen in gebed en eenzaamheid doorbracht. Toen werd ze ontdekt door een jager, die zijn prooi achterna zat en de temple binnenkwam om er te bidden. Verrast hoorde hij de stem van een vrouw, die hem vermaande: “Blijf daar staan en kom niet naderbij, om mij niet te beschamen, want ik ben een naakte vrouw.” Theoctista maakte haar naam bekend en vertelde hem haar levensverhaal. Ze smeekte de jager om, zo hij nogmaals het eiland zou aandoen, haar de Goddelijke Mysteriën te brengen, waarvan zij sinds haar verblijf in het dichte woud, verstoken was gebleven.
Het volgende jaar (881) kwam de jager opnieuw naar het eiland en schonk aan Theoctista een kleine beker met Christus’ Lichaam en Bloed. Na een lang gebed in tranen ontving Theoctista met eerbied en vreze Gods de Mysteriën. Toen de jager haar ‘s anderendaags opnieuw bezocht, vond hij haar ontzielde lichaam. Hij groef een graf en legde het lichaam van de kluizenares erin. Schaamteloos sneed hij echter een hand af, want hij wilde, ongevraagd, een reliek van deze heilige vrouw meenemen. Het schip van de jager werd door een storm op het eiland vastgehouden en kon de aanlegplaats niet verlaten. Hierdoor begreep de man dat het Gods wil was dat de hand bij Theoctista’s lichaam moest begraven worden. Pas daarna kon het schip opnieuw ongehinderd huiswaarts keren.
Toen hij de opvarenden zijn wedervaren vertelde, wilden ook zij het lichaam van de overledene vereren. Ze keerden terug naar het eiland Paros, maar tot hung rote verbazing konden zij in het graf geen lichaam meer terugvinden.