Matrona van Constantinopel

Matrona werd rond het jaar 453 in Pergus (Pamfilië) geboren. Haar leven onthult bepaalde facetten van de Oude Kerk, die, hoewel zeldzaam, toch lovenswaardig werden geacht, maar in onze tijd meedogenloos zouden worden veroordeeld.
Als jong meisje werd ze uitgehuwelijkt aan de rijke Dometius. Samen kregen ze een dochter, Theodota. Omdat haar man een functie kreeg te Constantinopel, verhuisde ook Matrona, met haar gezin, naar de stad, waar ze Eugenia en Susanna ontmoette, twee monialen, die vanaf hun jeugd reeds een ascetisch leven leidden. Met en door hen leerde Matrona het Geloof beleven, door o.a. het bijwonen van nachtelijke vigilies, die in de stad werden gehouden. Wat Matrona erg liefhad, werd echter door haar man Dormetius zeer gehaat en hij dwong haar thuis te blijven.en niet langer de nachtelijke diensten bij te wonen.
Het zaad was echter gezaaid. Theodota werd toevertrouwd aan de zorgen van de moniale Susanna, terwijl Matrona het huis verliet om zich geheel aan God te wijden, zoals een droombeeld haar had verteld. Ze knipte haar haren af, kleedde zich als een eunuch en trad, als Babylas, binnen in het mannenklooster van Bassianus. Aan deze abt werd in een droom de ware identiteit van Babylas geopenbaard. Ofschoon Matrona als monnik Babylas een voorbeeldig en godvruchtig leven leidde, stuurde de abt haar, zonder haar identiteit aan de broeders bekend te maken, naar een vrouwenklooster naar Emesa, waar ze door haar deugden uitblonk en abdis werd.
Haar naam en faam verspreidde zich, zodat ook haar man Dormetius haar op het spoor kwam. Ze vluchtte naar een klooster in Jeruzalem, maar ook daar kwam haar man haar achterna. Tenslotte trok ze zich te Beiroet terug in een verlaten afgodentempel, waar ze een zware strijd voerde tegen de demonen. Haar persoonlijkheid verdiepte zich nog meer en heidense meisjes uit de omgeving kwamen zich bij haar aansluiten. Deze verantwoordelijkheid woog zwaar op haar en zij verlangde haar geestelijke vader Bassianus om raad te vragen. Daarom reisde ze af naar Constantinopel, waar ze hartelijk ontvangen werd en waar ze in een cel, in de omgeving van het klooster, haar intrek kon nemen. Daar kon zij haar leven aan gebed, tot de achtergebleven meisjes te Beiroet de toestemming kregen om bij haar te komen wonen. Matrona’s reputatie verspreidde zich te Constantinopel en dank zij alle financiële steun en materiële hulp kon zij een eigen kloostertje bouwen, dat spoedig het beroemdste klooster van de stad werd. Dagelijks kwamen er nieuwe meisjes en vrouwen zich onder de leiding stellen van Matrona. Haar klooster werd bekend om de strikte regel die er werd gevolgd en om het deugdzame leven van de monialen.
Matrona ontsliep, op 100-jarige leeftijd, vredevol in de Heer na een lang en Godgewijd leven.

Kondakion t.2

Uit liefde tot de Heer, * Eerbiedwaardige Matrona, * hebt gij het kalme leven vaarwel gezegd * en uw geest door vasten verlicht. * Maak door uw gebeden onze schreden recht, * die wankelen door de aanvallen van de vijand, ** zoals gij zelfs wilde dieren door uw kracht hebt getemd.