Barlaam van Chutinsk

Barlaam werd als Christen geboren en opgevoed in Novgorod. Na de dood van zijn ouders ontving hij de monnikstonsuur en wijdde hij zichzelf aan een leven in ascese. Hij leefde aanvankelijk als kluizenaar, maar stichtte, toen er vele leerlingen kwamen, ook een klooster op de oever van de Volkhov-rivier, waar een hemels licht hem verscheen. Hij stierf in het jaar 1192.
Barlaam was een wonderwerker, zowel tijdens als na zijn leven. Hij zag de geheimnissen van het hart, verdreef onreine geesten en genas alle ziekten. Na zijn overlijden werd een dienaar van Prins Vasili Vasilievich zwaar ziek en smeekte om naar het graf van Barlaam gedragen te worden. Verder gebood hij de dragers, mocht hij onderweg sterven, zijn dode lichaam toch tot bij de heilige te brengen. Zo geschiedde. Hij stierf onderweg en zij droegen zijn dode lichaam naar het klooster, waar Barlaam begraven lag. Bij het graf keerde hij tot het leven terug, hij stond op en boog zich neer voor het graf van de heilige.
In het jaar 1471 gaf Tsaar Ivan de Verschrikkelijke het bevel het graf van de heilige op te graven. Bij de eerste spadensteek echter vlamde vuur op, dat oplaaide langs de muren van de kerk. De Tsaar was zo bang dat hij meteen de kerk uitrende en, in zijn haast, zijn staf vergat, die nog steeds naast Barlaams graf bewaard wordt. De gedachtenis aan dit wonder wordt gevierd op de vrijdag na Allerheiligen.

Troparion t.3

Door op de blote grond te slapen * en door vasten en nachtelijk gebed, * hebt gij de traagheid van het lichaam overwonnen * en de aardse beschouwingswijze teniet gedaan. * Zo zijt gij een heilsbron geworden * voor wie gelovig tot u komen, Vader Barlaam. ** Bid tot Christus God voor ons om de grote genade.