Codratus uit de Zeventig

Codratus, een van de Zeventig, was een leerling van de Grote Apostelen. Hij predikte het Evangelie in Athene, waar hij bisschop werd en Publius opvolgde. Later werd hij Bisschop van Magnesia. Codratus had een hoge opleiding genomen in wereldse wijsheid en was begenadigd met de gave van de Heilige Geest. Zijn biograaf schrijft over hem: “Hij was als een morgenster tussen de wolken.” (Sirach 50,6) De wolken waren de duisternis van het Hellenistische heidendom, ontstoken van het licht der vroomheid. Codratus straalde, door Gods Woord, als een licht op de Grieken, verlichtte de duisternis, vernietigde de zinloze offers, verbrijzelde de afgodsbeelden en vernielde de duivelse tempels door zijn gebed. Toch blijft de duisternis het licht haten: zo ook haatten de goddelozen Codratus. Eerst stenigden ze hem, zoals de Joden deden met Stefanus. Vervolgens gooiden ze hem in de gevangenis en lieten hem de hongerdood sterven. Zo schonk hij zijn ziel aan God terug en nam hij zijn intrek in het Koninkrijk van Christus, zijn God.

Codratus schreef een Apologie voor het Christendom en bood de tekst aan Keizer Hadrianus aan. Deze Apologie kende op de Keizer zo’n uitwerking, dat de heerser het bevel gaf geen Christenen meer te vervolgen zonder specifieke oorzaak. Codratus onderging moedig zijn martelingen tijdens het jaar 310. Hij werd begraven in de stad, waar hij zijn folteringen doorstond: Magnesia.

Kondakion t.8

De Eerbiedwaardige Hogepriester en Standvastige Martelaar, * Uw Heilige Apostel Codratus, * draagt de wereld aan U op, Barmhartige Heer, * nu wij zingend zijn heilige gedachtenis vieren * en wij bidden zonder ophouden * dat, omwille van hem, vergeving van zonden moge worden geschonken ** aan ons die zijn lof verkondigen.