Eufemia van Chalcedon

Eufemia werd geboren te Chalcedon. Haar vader Filofronus, een senator, en haar moeder Theodorisia waren vrome Christenen. Eufemia was een oogstrelende maagd naar lichaam en ziel.
Wanneer de Proconsul Priscus een feest hield en offers bracht voor Ares in Chalcedon, vermeden 49 Christenen dit dwaze offeren en verborgen zich. Helaas, ze werden ontdekt en voor Priscus geleid. Onder hen bevond zich ook Euphemia. Wanneer de arrogante Priscus hen vroeg waarom zij het keizerlijk besluit negeerden, antwoordden ze: “Zowel het keizerlijk besluit als uw bevel moeten opgevolgd worden, als ze niet strijdig zijn met de wil van de God des Hemels. Zijn ze echter wel in tegenspraak, dan dienen ze niet alleen niet gehoorzaamd worden, maar bovendien ook nog tegengewerkt.”
Gedurende 19 opeenvolgende dagen legde Priscus hen verschillende martelingen op. Op de 20ste dag zonderde hij Eufemia af van de anderen en begon hij haar te vleien met haar schoonheid, in een poging haar tot het afgodendom over te halen. Toen dit tevergeefs bleek te zijn, liet hij haar opnieuw folteren. Eerst werd zij op een rad gemarteld, maar een Engel verscheen haar en verbrijzelde het wiel. Vervolgens wierpen ze haar in een gloeiende oven, maar ook nu werd zij bewaard door Gods kracht. Bij het zien van deze wonderen, kwamen twee soldaten, Victor en Sosthenus, tot geloof in Christus en werden voor de wilde beesten gegooid. Zo beëindigden ze hun aardse leven op een eervolle wijze. Eufemia werd in een waterput vol dodelijk ongedierte gegooid. Ze maakte echter het teken van het Kruis over het water en bleef ongedeerd. Tenslotte werd ook zij voor de wilde beesten geworpen en gaf er, na een dankgebed tot God, de geest. Haar ouders begroeven haar lichaam op een eervolle wijze. Eufemia leed in het jaar 304 na Chr. en trad de eeuwige vreugde binnen.
Eufemia wordt vandaag herdacht, omdat zij op deze dag de marteldood stierf. Ze is in de Orthodoxe Christenen vooral bekend door het wonder dat zij door haar relieken werkte, tijdens het Vierde Oecumenische Concilie te Chalcedon. (zie: 11 juli) De monofysitische ketterij van Dioscorus van Alexandrië en Eutyches van Constantinopel, nl. dat Christus maar één natuur bezat, de goddelijke, werd er verworpen door 630 Kerkvaders. Er werd vastgelegd dat in de Persoon van Christus twee naturen aanwezig waren, nl. een goddelijke en een menselijke. Dit werd bekrachtigd door een wonder. Toen de beide partijen het, na het debatteren over de verschillende argumenten en standpunten, niet eens konden worden, stelde Anatolius van Constantinopel voor om de beide geloofsbelijdenissen in de kist te leggen, waar de relieken van de martelares Eufemia in rustten. De geloofsbelijdenissen werden uitgeschreven en tegelijkertijd op de borst van de heilige gelegd. Daarna werd de graftombe verzegeld. Er werd gevast en gebeden. Toen de kist daarna weer geopend werd, hield Eufemia de Orthodoxe geloofsbelijdenis in haar rechterhand, terwijl de ketterse tekst onder haar voeten lag. Door Gods kracht werd het dispuut beslist in het voordeel van de Orthodoxe Kerk.
Tijdens de regering van Keizer Heraclius werden de relieken van Eufemia overgebracht van Chalcedon naar Constantinopel overgebracht, waar een kerk staat die aan haar is gewijd. Keizer Leo de Isauriër, een iconoclast, gaf het bevel de sarcofaag in zee te werpen, maar op een wonderlijke wijze werd de sarcofaag overgebracht naar het eiland Lemnos. De relieken van Eufemia werden er geplaatst in de kerk van de befaamde martelares Glyceria. Tijdens de regering van Keizerin Irene keerden de relieken naar hun plaats te Constantinopel terug. Er vloeide van tijd tot tijd bloed uit Eufemia’s relieken, dat heilzaam was voor de zieken en ellendigen.

Troparion t.8

Uw heilige Eufemia, o Jezus, roept als een lam met luide stem tot U: * “Mijn Bruidegom, U bemin ik.* en U zoekend laat ik mij medekruisigen en medebegraven in Uw Doop. * Ik lijd omwille van U, opdat ik heersen mag met U * en ik sterf voor U om met U te leven. * Aanvaard mij als een onbevlekt offer, * want ik heb mij uit liefde tot U geofferd.” ** Door haar gebeden, Barmhartige, verlos onze zielen.

Kondakion t.4

In uw lijden hebt gij de goede strijd gevoerd * en na uw dood schenkt gij ons bronnen van genezing, * Heilige Eufemia, die terecht ‘de Alberoemde’ heet. * Daarom vereren wij uw heilige marteldood * en vieren in geloof uw heerlijke gedachtenis, * opdat wij van onze ziekten naar lichaam en ziel ** mogen worden bevrijd.