Kerkwijding Opstandingskerk Jeruzalem

De Kerk werd gebouwd door Keizer Constantijn de Grote om God te danken voor de goede afloop van het Concilie van Nicea. Oorspronkelijk wilde hij de kerk laten bouwen op Golgotha, de plaats waar Christus aan het Kruis stierf. Macarius, Bisschop van Jeruzalem, wees hem echter de plaats van Christus’ Graf aan, dat door Keizer Hadrianus bij het ombouwen van het verwoeste Jeruzalem tot Aelia Capitolina, diep onder de aarde bedolven raakte. Bij het uitgraven van de grond vond men inderdaad het Heilig Graf, de Nagelen en het Kruis. (zie 14 september)
Hier werd de Opstandingskerk gebouwd, bekroond met een koepel. De kerk werd ingewijd op 13 september 335 door de Vaders van het Concilie van Tyrus, die tevens een voorschrift uitvaardigden om deze dag jaarlijks te gedenken. De locatie en de schoonheid van het bouwwerk maakten deze kerk tot een symbool van de overwinning van het Christendom en tot model voor alle kerkbouw. Ook het Officie van deze dag werd het voorbeeld voor andere kerkwijdingen.

Troparion t.4

De luister de Hemelse Heerlijkheid * wordt weerspiegeld, Heer, in de schoonheid van Uw aardse woning. Bevestig deze in alle eeuwigheid * en neem de gebeden aan, die daar tot U worden gezonden, ** want Gij zijt het Leven en de Ostanding van heel de wereld.

Kondakion t.4

Uw Kerk is een stralende hemel, * die de gelovigen verlicht. * Wij die daarin mogen binnentreden, * roepen tot U en zingen: ** “Bevestig, Heer, Uw Huis in alle eeuwigheid.”

Kondakion t.2

Vernieuw in ons binnenste de rechte Geest, * nu wij de Inwijding herdenken van de Tempel van Uw Huis, * die Gij hebt opgericht tot eer van Uw Goddelijke Naam, ** die onder alle Heiligen verheerlijkt wordt.