Sabbatios van Solovjetsk

Sabbatios werd geboren tijdens de 14de eeuw en rond het jaar 1410 was hij een voorbeeldige monnik in het Kyrillos Klooster bij het Witte Meer. Hij verlangde echter naar een volkomen, onbekend leven in eenzaamheid, alleen aan God gewijd. Hij hoorde spreken van het klooster in Walaäm bij het Ladogameer, waar de monniken uitsluitend leefden van het werk van hun handen. Met zegen van zijn abt trok hij erheen en hij werd er hartelijk onthaald. Ook hier was hij een voorbeeld voor alle monniken: hij deed het zwaarste werk, was steeds als eerste in de Morgendienst, wijdde zich geheel aan het vasten en bracht de nachten vaak biddend door. Hier kreeg hij langzamerhand de naam een ware asceet en levende heilige te zijn en werd hem de zorg voor de jonge monniken toevertrouwd. Maar de geschiedenis herhaalde zich: opnieuw overviel hem het verlangen in absolute eenzaamheid te gaan leven. Ondanks het smeken van de abt en de medemonniken vertrok hij ’s nachts op zoek naar een onbewoond eiland in de Witte Zee, min of meer poolgebied, dat op twee dagreizen van de dichtste kust lag. Solovjetsk was een uitgestrekt eiland, voorzien van zoetwaterbronnen, meren met vis, beboste bergen met timmerhout, vruchtbare dalen met struiken en bessen. Omwille van het vreselijke en verraderlijke klimaat kwamen er echter zelden vissers.
Op aanraden van de bevolking, die de gehele onderneming van Sabbatios helemaal niet toejuichte, zocht hij de kluizenaar Hermanos op, die bij de monding van de Wygrivier woonde. Na een tijdje samen te hebben geleefd, waagden ze een gezamenlijke overtocht. Na een tocht van 3 dagen zetten ze, in het jaar 1429, voet aan wal en begonnen hun harde leven van ascese. Na enkele jaren zag Hermanos zich genoodzaakt naar het vasteland terug te keren, waar hij zich bij de Onegarivier vestigde. Sabbatios bleef alleen echter en leefde er nog 6 jaar. Toen voelde hij zijn einde naderen. Daarom wou hij nog éénmaal de Heilige Mysterieën ontvangen. Hij stak met een bootje, onder Gods leiding, over en kwam aan bij de Wygrivier, waar zijn tocht ooit begonnen was. Daar ontmoette hij een priester, Nathanaël, aan wie hij zijn levensverhaal en laatste wens vertelde. Deze ontving hem in zijn woning, hoorde zijn biecht en gaf hem de Heilige Communie. De volgende morgen vond hij Sabbatios, gekleed in zijn mantia en klobuk, dood in zijn stoel. Hij was gestorven, op dezelfde wijze als hij had geleefd: alleen met de Heer.
Sabbatios wordt op iconen vaak met Zozimas afgebeeld. Zozimas bereikte, ook met Hermanos, enkele jaren na Sabbatios’ dood het Solovjetsk-eiland. Daar bouwde hij een klooster, dat vele monniken aantrok.en later, tijdens de Revolutie, als concentratiekamp werd gebruikt. Vandaag vieren we de eerste en tweede translatie van de relieken van Sabbatios en Zozimas.

Troparion t.3

De wereld hebt gij verlaten * om u te vestigen in de wildernis. * Met al uw krachten hebt gij gearbeid * onder kwellingen en voortdurend gebed, * Heilige Vader Sabbatios. * Smeek tot Christus God ** dat onze zielen mogen worden gered.