Serafim van Sarov

Zowat 70 jaar na zijn sterven werd Serafim van Sarov, wiens naamfeest op 2 januari valt, in 1903 gecanoniseerd.

Op 3 juli werden de relieken van Serafim van Sarov overgebracht naar de Zosimus en Sabbatius Kerk. Bij deze plechtigheid waren Metropoliet Antonius van Sint-Petersburg, Bisschop Nazarius van Nizhni-Novgorod en Bisschop Innocentius van Tambov aanwezig. Tsaar Nikolaas II en Tsarina Alexandra hadden een nieuwe kist van cypreshout voorzien om de relieken erin te leggen. Deze kist werd in een grotere eiken kist gelegd, die in de kerk bleef tot de heiligverklaring. Op 16 juli, de eerste dag van de feestelijkheden, hield Metropoliet Antonius een gedachtenisdienst voor de onvergetelijke Hieromonnik Serafim in de Kathedraal van de Ontslaping, terwijl er ook diensten werden gehouden in de andere kerken van het klooster.

Op 17 juli vierden Metropoliet Antonius en Bisschop Nazarius een gedachtenisliturgie in dezelfde Kathedraal van de Ontslaping. Om 17u. begonnen in Sarov alle klokken te luiden: het was het teken dat Tsaar Nikolaas en zijn familie waren aangekomen. Ze werden door de Metropoliet begroet en begeleid naar de kathedraal voor een dankviering.
Op 18 juli woonde de familie van de Tsaar de Liturgie bij in de vroege ochtend, waarbij allen de Heilige Mysteriën ontvingen. Later in de voormiddag werd de laatste gedachtenisdienst gehouden: het was meteen de laatste dienst voor de ‘gestorven dienaar Gods’. Vanaf dat ogenblik werd er immers tot Serafim gebeden al seen heilige. Om 18u. weerklonken de klokken: het was tijd voor een Vigilie, de eerste dienst waarbij er hymnen ter ere van Serafim werden gezongen en waarbij de relieken van Serafim voor publieke verering werden tentoongesteld.

Tijdens de Vespers werd de kist overgebracht van de Zosimus en Sabbatius Kerk naar de Kathedraal van de Ontslaping. Tijdens deze processie werden vele en verschillende ziekten genezen. De kist werd tijdens de Metten geopend en na de Evangelielezing kusten Metropoliet Antonius en alle andere hiërarchen de relieken. Daarna volgden de leden van de familie van de Tsaar en alle andere gelovigen.

Op 19 juli, de geboortedag van de Heilige, werd een Liturgie gevierd. Bij de Kleine Intocht droegen twaalf archimandrieten de kist van het midden van de kerk naar het altaar en plaatsten deze daar in een speciaal schrijn. Ook deze gebeurtenis ging gepaard met vele wonderlijke genezingen bij de zieken, die zich massaal in Sarov hadden verzameld. Men schatte het aantal aanwezigen op ruim tweehonderdduizend.

Als slot van de festiviteiten werden er nog twee kerken aan Serafim van Sarov gewijd. De eerste kerk staat te Sarov en werd gebouwd over de monnikscel van Serafim. De tweede kerk staat in het klooster van Diveyevo en werd op 22 juli gewijd.

In 1991 werden de relieken opnieuw ontdekt, nadat ze ruim 70 jaar door de Sovjets in een anti-religieus museum verborgen werden gehouden.

Serafim, die reeds tijdens zijn aardse leven door vele mensen werd geëerbiedigd en geacht, is een van de meest geliefde heiligen van de Orthodoxe Kerk.

Troparion t.4

Van uw jeugd af hebt gij Christus bemind * en in uw vurig verlangen * om geheel uw leven te wijden aan Zijn dienst, * hebt gij u ingespannen in onophoudelijk gebed * en in volkomen eenzaamheid hebt gij een leven van ascese geleid. * Zo hebt gij met een rouwmoedig en nederig hart * de liefde verworven van Christus Zelf * en waart gij een uitverkorene van de Moeder Gods. ** Daarom roepen wij u toe: “Red ons door uw gebeden, Heilige Vader Serafim.”

Kondakion t.8

Wat in deze wereld schoon doch vergankelijk was, * hebt gij achtergelaten, Heilige Vader. * En in het klooster van Sarov hebt gij als een engel geleefd, * zodat gij voor velen een weg tot verlossing waart. * Daarom heeft Christus u verheerlijkt * en rijk gemaakt door de gave van wonderen en genezingen. * Wij die u beminnen, roepen u toe: ** “Verheug u, Heilige Vader Serafim.”