Isidorus van Pelousion

Hij werd uit een voornaam geslacht te Alexandrië geboren in 360 en kreeg dus een intellectuele opvoeding. Op vrij jonge leeftijd verloor hij zijn beide ouders en verwierf hij een grote rijkdom door de erfenis, waar hij echter afstand van deed om monnik te worden in Pelousion (Neder-Egypte).
Toen hij over Joannes Chrysostomos hoorde praten, trok hij naar de Bisschop van Constantinopel om hem te ontmoeten en zijn preken te beluisteren. Het was als het ware de bekroning van al zijn studie.
Toen de bisschop verbannen werd, stelde Isidorus alles in het werk om de verbanning ongedaan te maken. Tevergeefse moeite. Isodorus kon wel bereiken dat Joannes Chrysostomos’ naam in de diptieken van de Kerk werden opgenomen, zodat er openlijk voor hem werd gebeden.
Terug op de Pelousion-berg, verzamelden zich vele geestelijke kinderen rond Isidorus, die hem vroegen hun geestelijke vader te worden: zijn grote geleerdheid en strenge ascese trokken immers heel wat aandacht. Er ontstond een klooster, waar vele geleerden, staatslieden, patriarchen en theologen op bezoek kwamen om Isidorus’ raad in te winnen. Zelfs de Keizer rekende hem onder zijn raadgevers.
Isidorus ijverde voor de Orthodoxie en bestreed de dwaling van Nestorius. Op Isidorus’ verzoek riep Keizer Theodosius in 431 het Concilie van Efeze bijeen, waar het Nestorianisme werd veroordeeld.
Isidorus stierf hoogbejaard in 436.

Kondakion t.4

Voor de Kerk zijt gij opgestraald als een andere Morgenster * en verlicht door de bliksemende glans van uw woord, roept zij tot u: ** “Verheug u, Roemrijke, Alzalige en in God Wijze Isidorus.”