Ulfia van Amiens

Ulfia had reeds op jonge leeftijd besloten om haar leven volkomen in dienst te stellen van de Heer en wees alle huwelijksaanzoeken af, hoe aantrekkelijk deze ook waren.
Zij voegde zich bij de reeds bejaarde Domitius, die even buiten Amiens in de eenzaamheid een kluizenaarsleven leidde. Na zijn dood zette zij haar kluizenaarsleven alleen verder, tot zich een volgelinge kwam melden, Auria. Dat was het begin van een steeds grotere toeloop, waardoor uiteindelijk haar onderneming uitgroeide tot een volwaardige kloostergemeenschap. Zij liet voor de zusters aparte kluisjes bouwen binnen de wallen van Amiens, terwijl zij zelf in de eenzaamheid buiten de stad bleef wonen. Daarom was er ook een nachtelijk visioen nodig om de zusters te melden dat hun abdis Ulfia gestorven was.
Ulfia wordt vaak afgebeeld, als biddend op een rotsblok, naast een vijver met een kikker. Dit verwijst naar het verhaal dat Ulfia tijdens een warme zomernacht door vermoeidheid tijdens haar gebedswake telkens weer in slaap viel, waarop een kikker, luid kwakend, telkens haar gebed overnam, tot Ulfia uit haar gedommel door het luide gekwaak ontwaakte en haar gebed kon voortzetten. Uitgeput door het kwaken en waken, viel ze bij zonsopgang in een diepe slaap.