Euthymius de Grote

Euthymius werd te Melitene geboren, een Armeens dorp dicht bij de Eufraat, rond het jaar 377. Zijn ouders waren nobel en welstellend. Hij was hun enig kind, geboren als verhoring van het gebed van zijn moeder, Dionysia, die een hemels visioen had over zijn geboorte.
Vanaf zijn jeugd leefde hij een leven van ascese, aanvankelijk in de buurt van het dorp, later –nadat hij op 29-jarige leeftijd Jeruzalem had bezocht- in Faran, het woestijngebied tussen Jeruzalem en Jericho. Hij besteedde dag en nacht aan gebed, beschouwing van het Goddelijke, meditatie en fysieke arbeid. Rond hem verzamelden zich vele leerlingen, waaronder glorierijke heiligen, zoals Cyriacus de Kluizenaar, Sabbas de Gewijde, Theoctistus en anderen.
Door Gods genade werkte Euthymius ontzagwekkende wonderen: hij dreef demonen uit, genas zwaar zieken, deed water opborrelen in de woestijn, vermenigvuldigde brood en voorzegde de toekomst. Hij leerde de monniken de arbeidsliefde met deze woorden: “Als gij brood eet, dat gij niet door uw eigen arbeid hebt verdiend, weet dan dat gij eet van andermans moeiten.” Wanneer enkele jongere monniken strenger wilden vasten dan de anderen, verbood hij hen dat en gebood hem aan de gemeenschappelijke tafel aan te zitten, opdat zij niet trots zouden worden op hun buitensporig vasten. Hij zegde ook dat het voor een monnik niet goed was van klooster naar klooster te verhuizen: “Een boom, veelvuldig verplant, draagt geen vrucht.” Wie wenst goed te doen, kan dat op de plaats, waar hij verblijft. Over de liefde zegde hij: “Wat zout is voor het brood, is liefde voor de andere deugden.”
Tijdens de eerste week van de Grote Vasten trok hij zich terug in de woestijn en bleef daar in volstrekte eenzaamheid en stilte en in goddelijke beschouwing, tot net voor het Feest van de Opstanding.
Tijdens zijn leven werd een omvangrijk klooster gebouwd in de buurt van zijn grot. Door de eeuwen heen werd dit klooster helemaal bevolkt door monniken, zoals een bijenkorf met bijen. Euthymius’ laatste vraag was dat het klooster steeds de gastvrijheid zou beoefenen en dat de poorten nooit zouden worden gesloten.
Hij stierf op 97-jarige leeftijd. De Patriarch van Jeruzalem woonde zijn begrafenis bij. Een gehele dag wachtte hij, tot de grote menigte gelovigen Euthymius’ lichaam hadden vereerd. Pas bij het vallen van de avond kon hij met de monniken het Officie van de Begrafenis voltrekken. Op de 7de dag na zijn dood verscheen Euthymius stralend en vreugdevol aan Dometianus, zijn leerling. Euthymius was een waarachtige ‘zoon des Lichts’. Hij stierf in het jaar 473.

Troparion t.4

Verheug u, woestijn, om uw onvruchtbaarheid, * gij, die nooit leven hebt gebaard, * want de man van het grote geestelijk verlangen * heeft u vele kinderen geschonken. * Hij heeft hen door zijn vroomheid geplant, * door zijn vasten gevoed * en daardoor de deugd tot volle bloei gebracht. * Door zijn geboden, Christus God, ** red onze zielen.

Kondakion t.8

Uw geboorte heeft aan de wereld vreugde geschonken, zoals de gedachtenis aan uw naam ons een goede gezindheid schenkt, * Heilige Vader Euthymius. * Schenk deze gezindheid rijkelijk aan onze zielen * en reinig ons van de bevlekking der zonden, ** zodat wij mogen zingen: “Alleluja.”