Alexander en Antonina

Antonina leefde in Krodamos (Klein-Azië). Ze werd als Christen aangehouden en voor gouverneur Festos geleid, die haar vroeg offers te brengen aan de afgoden. Als beloning zou zij dan tot priesteres van Artemis worden gewijd. De maagd beleed moedig Christus en vroeg de gouverneur op haar beurt de afgodendienst de rug toe te keren. Festos ontstak in grimmige woede, liet haar in het gezicht slaan en liet haar in de kerker opsluiten.

Daar bracht de maagd haar tijd door in gebed, terwijl ze weigerde iets te eten of te drinken. Toen sprak God tot haar: “Antonina, versterk jezelf en eet en drink. Wees moedig, Ik ben bij je.” Toen zij opnieuw bij de gouverneur werd gebracht, bleef zij getrouw het Christelijk Geloof belijden en het afgodendom afzweren. Hierop gaf de gouverneur Antonina over om onteerd te laten worden.

Alexander, een soldaat van de gouverneur, kreeg de toelating om haar te bezoeken en te proberen haar te overhalen op haar besluit terug te keren. Hij bood haar echter zijn militaire kledij aan, waardoor zij –met Gods zegen en hulp- onopvallend kon ontsnappen. Alexander bleef alleen achter en werd door zijn mede-soldaten meteen gearresteerd. Toen Festos hem over het gebeurde ondervroeg, weigerde hij te antwoorden, waarop hij meedogenloos geslagen en gemarteld werd. Antonina keerde, toen zijn de arrestatie van Alexander vernam, vrijwillig terug naar de gouverneur om zichzelf aan te geven.

Soldaten sneden hun handen af, smeerden de beide martelaren in met pek en gooiden hen in een brandende put. Toen het vuur was gedoofd, wierpen ze slangen in de put, zodat het voor de Christenen onmogelijk was de beenderen van de martelaren te verzamelen. Toen Festus naar huis terugkeerde, werd hij lam en kon hij niet meer eten en drinken. Na zeven dagen van helse pijnen stierf hij.

Alexander en Antonina werd gemarteld en gedood op 3 mai 313, maar worden herdacht op 10 juni. Hun relieken werden overgebracht naar Constantinopel en bijgezet in het Maximov Klooster.