Germanus van Parijs

Als kind werd hij in het jaar 496 bij zijn geboorte op de wereld niet verwelkomd, want zijn moeder wou het kind aborteren. Dat mislukte echter, want zij bracht enkel zichzelf schade toe. Germanus werd ondergebracht bij zijn grootmoeder, die echter alle liefde aan een ander kleinkind schonk en om de erfeniskwestie definitief te regelen de kleine Germanus ook wou doden. Ook dat mislukte.

Toen werd het kind toevertrouwd aan zijn oom-priester Scopilion, die hem God leerde liefhebben en de dienst aan God leerde kennen. ’s Morgens vroeg ging hij reeds mee naar de kerk om er het Officie te bidden.

Geen wonder dat deze jongen monnik werd in het klooster van Autun, waar hij ook school had gelopen. Daar werd hij tot abt gekozen. De faam van zijn toegewijd leven kwam Koning Childebert ter ore en deze ontbood hem naar Parijs, waar hij abt werd van het klooster van de Heilige Vincentius, dat naderhand naar hem genoemd werd: ‘Saint-Germain-des-Prés’. Amper 4 jaar later werd hij, tegen zijn wil in, Bisschop van Parijs. Hij bleef een eenvoudig en sober leven leiden. De nacht bracht hij biddend door in de kerk. Zijn bisschopswoning werd omringd door een menigte noodlijdenden, die zijn hulp zochten en ontvingen. Hij at nooit alleen, want hij nodigde telkens armen uit aan zijn tafel.

Zijn preken waren doeltreffend, want hij raakte de harten van de mensen: de losbandigheid verdween uit de straten, bekende zondaars deden openlijk boete. Ook Koning Childebert veranderde van levenswijze en hij steunde Bisschop Germanus bij zijn goede werken.

In het jaar 557 organiseerde hij een Concilie in Parijs, waarin hij een einde maakte aan een aantal heidense gebruiken, die nog steeds in zwang waren. Drinkpartijen op zon- en feestdagen werden afgeschaft.

Germanus overleed op 80-jarige leeftijd op 28 mei 576. Hij werd begraven in het klooster, dat thans zijn naam draagt.