Niketas de Belijder

Niketas werd geboren in Bithynië, aan de voet van de Olympos. Acht dagen na zijn geboorte stierf zijn moeder. Zijn vader werd korte tijd later monnik. Nikeats werd opgevoed door zijn grootmoeder.

Nadat hij zijn studie had voltooid, verliet hij de wereld en trad het Medidion Klooster binnen, waar de monniken leefden volgens de regel van de Akimieten (de Slapelozen): de monniken wisselden elkaar dag en nacht af om voortdurend de Heilige Diensten te zingen. Na 7 jaar intense inzet werd hij door Patriarch Tarasios rond het jaar 790 priester gewijd en werd hij de rechterhand van Nikeforos, hegoumen van het klooster. Toen deze stierf in het jaar 800, werd Niketas door de broeders tot zijn opvolger gekozen. Tijdens de vervolging door Leo de Armeniër, de iconoclastische keizer en opvolger van de vrome Keizerin Irene, werd hij verantwoordelijk geacht voor de aanwezigheid van iconen in het klooster. Niketas weigerde echter de iconen te verwijderen. Daarom werd hij gerarresteerd en van gevangenis naar gevangenis gesleept, waar hij slecht behandeld werd en zich moest voeden met beschimmeld brood en bedorven water. Tijdens de winter werd hij verbannen naar de bergen van Anatolië, maar binnen de week werd hij teruggebracht naar Constantinopel. Jarenlang duurde zijn mishandeling, slechts de dood van de keizer bracht verandering. Toen hij uiteindelijk werd vrijgelaten, was Niketas echter oud en gebroken. Hij keerde niet meer terug naar zijn klooster, maar zocht de rust van een eiland op, waar hij zijn laatste dagen in vrede kon doorbrengen.

Nikeats stierf op 3 april 824. Toen zijn lichaam naar het klooster werd teruggebracht om er te worden begraven, werden vele zieken bij het aanraken van zijn lichaam genezen.

Kondakion t.2

Gij hebt de Hemelse Geest verworven en Leven * en straalt als de zon door de glans van uw daden * om hen te verlichten die in het duister van deze wereld gezeten zijn, heilige Vader Niketas. * Leid ons allen tot God ** en bid zonder ophouden voor onze zielen.