Titos de Wonderdoener
Vanaf zijn kinderjaren was Titos vervuld van liefde tot Christus. Daarom verliet hij reeds vroeg de wereld om monnik te worden. Met blijvend enthousiasme en grote bezieling leidde hij dit leven, waardoor velen zich onder zijn leiding stelden. Ten tijde van de iconenstrijd was hij een steunpilaar van de Kerk. Hij stierf in vrede tijdens de 9de eeuw en liet op aarde een grote groep leerlingen verweesd achter. Om de reinheid van zijn leven en om de ascese, die hij zichzelf oplegde om de volmaaktheid te bereiken, om zijn liefde en zijn deemoed, heeft God hem de gave van wonderen verleend, zowel tijdens zijn leven als na zijn dood.
|